အောစာအုပ်

တိတ် ဆိတ်နေ တဲ့ ညတညမှာ နှစ်နှစ်ခြျိက်ခြိုက်အိပ်ပျော်နေရာမှ ပူအိုက်လာသလိုခံစားလိုက်ရတာကြောင့်ကျွန်တော်လူးကာလိမ့်ကာနှင့်နိုးလာသည်။ အိပ်မုံှစုံဖွားနဲ့ အဲကွန်းကိုကြည့်လိုက်တော့ဘာမီးမှမလင်း… စိတ်အတော်ညစ်သွားတယ်။ ရန်ကုန်မြို့အစွန်အဖျား၃ထပ် တိုက်ခန်းအတွဲလေးတွေမှာနေမိတာကိုး… ထုံးစံအတိုင်းမီးကပျက်နေပြီလေ။ ကုတင်ဘေးနားရှိတဲ့ပြတင်းပေါက် ကိုထဖွင့်… ပြတင်းပေါက်ကလဲဖွင့်ခဲတော့ကြပ်နေသေးတယ်….

ငယ် စဉ်ကပင်စ၍ အလှကြိုက်မှုအကောင်းကြိုက်မှုများဖြင့် နစ်မွန်းလျှက်မိဘ အမြှောက်အစားကိုခံကာ ပျက်စီးခဲ့ရသော သူမ၏ပေါ့လျှော့သော စိတ်ဓါတ်တွင် ငယ်စဉ်ကပင် ရည်းစားထားချင်သည့်စိတ်ဖြင့်ဆယ့်သုံးနှစ် ဝင်ခါစကပင် အတန်းတူ ကစားဖက် လူလှလူချော လူခန့်ကလေး

ရှမ်းပြည် နယ် တောင်ကြီးမြို့ရဲ့ ဆောင်းတွင်း .။ ခြံထဲမှာ မင်းလတ် ကင်းတာဝန်ကျနေသည် ။ ညဉ့်နက်လာလေ အေးလာလေမို့ မင်းလတ်ဂျာကင်ကို လည်ပင်းအထိ ဇစ်ဆွဲတင်လိုက်သည် ။

ဟဲ့ ပ ပ နင့် နို့တွေရော ဖ င်တွေရော ဒီ အ တော အတွင်းမှာ မတရား ကြီးလာတယ်နော် ဟိုကောင်မ ဇင်မာ

အလုပ်လုပ်နေရာမှ အသင်းအမှုဆောင်ကိုသောင်းစိန်နှင့်အတူဝင်လာသောမိန်းမလှလေးဆီ မျက်စိကရောက်ဖြစ်သည်။ “အောင်သူဒါမင်းနဲ့အတူတာဝန်ကျတဲ့အရောင်းပဲ” ကိုသောင်းစိန်ကတည်တည်တန့်တန့်မိတ်ဆက်ပေး၏။ အောင်သူကသမဝါယမ ကုန်ဝယ်စာအုပ်များ အစီအရီထပ်ထားသောစာပွဲဘေး နှစ်တောင်ခန့်ကုန်ဝယ်စာအုပ်များ၏စာအုပ်ပုံလေးပုံကြားမှခါးဆန့်၏။ “ဟုတ်ကဲ့ဦးလေးသူ့ကိုဘာတာဝန်ပေးရမလဲဟင်” “အရောင်းပါဆိုကုန်ချိန်တဲ့ဘက်ကပေါ့ဟ ညနေကျရင်ဥက္ကဌအိမ်ကိုခွေအပ်ရင်းမင်းလာခဲ့အုံးနော်ကြားလား” “အော်ဟုတ်ကဲ့ဦးခင်မောင်။ (၅)လမ်းအဘဦးအောင်ရှိန်ရှိလား” သူကဆိုင်ရှေ့တွင်ကြိပ်ကြိပ်တိုးနေသောလူအုပ်အပေါ်မိုး၍

ကျမနာမည် ဝေမာစိုး အရမ်းရင်းနီးသူတွေကတော့ စိုးလေးလို့ခေါ်ကြတယ်လေ တက္ကသိုလ်ပထမနှစ်သင်္ချာတက်နေတာပါ ကျမတက္ကသိုလ်တက်တော့လဲ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေနဲ့အတူတူတက်တာ မိန်းကလေးဆောင်မှာ ကျမနဲ့သူငယ်ချင်းလေးယောက် ယောင်္ကျားလေးအဆောင်မှာ မူပိုင်နဲ့သူ့သူငယ်ချင်းတွေနေကြတယ် အဆောင်ချင်းကကပ်လို့လေ။မူပိုင်ဆိုတာ အခြားသူမဟုတ်ဖူး သူငယ်တန်းထဲကနေ ခုချိန်ထိကျောင်အတူတက်ခဲ့တဲ့ငယ်သူငယ်ချင်း

ဆယ်တန်းမပြီးပဲကျောင်းထ်ွက်ထားတော့ ကျွန်မဘာလုပ်ရမယ်မသိ။ အသက်က ၂၀ကျော်တဲ့အထိ အလုပ်လဲရေရေရာရာမရှိ။ အိမ်ကလဲ စီးပွားရေးအဆင်ပြေလှသည် မဟုတ်တော့ အလုပ်လျှောက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ရတယ်။ ဘွဲ့များများရတဲ့ သူတွေတောင် အလုပ်ရဖို့ခက်နေတဲ့ခေတ်ကြီးထဲ ကျွန်မလိုဆယ်တန်းမပြီးတဲ့သူအတွက် အပုံကြီးခက်တာအမှန်ပါပဲ။

အမေရဲ့ မောင်၊ ကျနော်ဦးလေးက အောက်ပြည်အောက်ရွာမှာ စက်လှေတွေပိုင်သတဲ့၊ သူ့မိန်းမ ကျနော်ရဲ့ အန်တီတော်စပ်သူကလဲ စီးပွားရေးမှာ မခေ၊ ကုန်ခြောက်ဆိုင်ဖွင့်လို့ အနီးအနားကရွာတွေကို အကြွေးစနစ်နဲ့ ကုန်ခြောက်တွေဖြန့်ချီနေတာ မြောင်းမြတစ်ခွင်မှာ

မြို့ပြရဲ့မွန်းကျပ်မှုနဲ့အတူ ရုံးကအပြန် ဘတ်စ်ကားတိုးစီးရတဲ့ဘဝကို မင်းမင်းစိတ်ကုန်လှပြိ..ရန်ကုန်သားဖြစ်ပေမယ့် ၄လွှာက condo ခန်းလေးသာ ငှားနေနိုင်သည်.. အိမ်ရောက်တော့ပင်ပန်းမှုတွေနဲ့ အိပ်ယာပေါ်ပစ်လှဲပြိး အတွေးနယ်ဆန့်လိုက်သည်.. မနက်ဖြန်ဆိုနယ်ပြန်သွားတဲ ဇနိးလေး မြတ်နိုးပြန်ရောက်မည်.. အိမ်ထောင်ကျပြိး

ကျောင်းပြီးလို့ လုပ်ငန်းကိုယ်စီနှင့်ငယ်ငယ်ကသူငယ်ချင်းတွေလည်းတစ်နေရာစီကွဲသွားတော့တာပါပဲ။ ကောင်းမြတ်နှင့်ထွန်းကို တို့နှစ်ယောက်ကလည်းကလေးဘဝကတည်းက ကျောင်းတွေပြီးတဲ့အချိန်ထိဆိုးအတူကောင်းအဖက်အရမ်းချစ်ကြတဲ့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ပါ။ ထွန်းကို ကမွေးချင်းသုံးယောက်မှာအငယ်ဆုံး အစ်ကိုကြီး ကိုစိုး ရယ် အစ်မဖြစ်သူ အေးအေးမိုး ရယ်ရှိပါတယ်။ ကောင်းမြတ်ကတော့ အိမ်မှာ