“ဘော် … ဘော်” “ဘူ … ဘူ” ကမ်းနားမှာ သင်္ဘော ကပ်ပြန်ပြီ။ ဦးဦးးဒီသင်္ဘောနဲ့ ပြန်ပါလာမှာလား။ ညိုမီ စက်ဘီးလေးနဲ့ သွားသွားကြည့်ရတာ အမော။

အချိန်တွေက အကုန်မြန်သည်ဟု ကျမ ထင်မိသည်။ ခင်နှင်းဝေဆိုတဲ့ ကျမဟာ ခုဆိုသမီးတစ်ယောက်အမေ မုဆိုးမဖြစ်လို့နေပါပြီ။ လွန်ခဲ့သော (၁၅)နှစ်ကျော်က အဖြစ်အပျက်တွေက ခုထိတိုင် မေ့လို့မရနိုင်သေး။ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ယောက်ျားတစ်ယောက်ကို

ကျတော်၁၀တန်းအောင်..ကောလိပ်တစ်ခုမှာကျောင်း လာတက်ရတယ်..နယ်ကဆိုတော့အဆောင်ငှါးနေရတာပေါ့.ငွေကြေးမတက်နိုင်တော့..ကျူရှင်မယူနိူင်ဘူးလေပထမနှစ်ကတော့….အဆင်ပြေချောမွေ့စွာအောင်မြင်တယ်..ဒုတိယနှစ်ကျတော့..မရတော့ဘူး..ကျောင်းမှာလည်း..စာတွေသေချာသင်သလို..စာမေးတာတွေလည်းလုပ်လာတယ်ကျတော်ကစာမရတာများတယ်…မေးတိုင်းမရတော့..တနေ့မှာ.အင်္ဂလိပ်စာပြတဲ့ဆရာမက..နှစ်ပြားမတန်အောင်ဆူပါလေရော.မျက်နှာတောင်မဖော်ရဲဘူး..ပြောလိုက်တာဗျာကျောင်းဆင်းတော့..ဆရာမကိုတွေ့တာနဲ့..”ဆရာမ..စကားနည်းနည်းပြောချင်လို့ပါ” “အေး..ပြောလေ””ကျတော်နယ်ကလာပြီးကျောင်းတက်တာပါကျတော်တို့ဘဝက..မပြည့်စုံပါဘူး..ကျူရှင်လည်းမတက်နိုင်ပါဘူး..ဆရာမ”မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ပြောနေတော့…ဆရာမ ..ဂရုဏာသက်သွားတယ်နဲ့တူပါတယ်”အေးလေ..ဆရာမကလည်းနေ့လည်က..အခြားကိစ္စနဲ့ရောသွားတော့..ဒေါသပိုဖြစ်သွားတယ်ဆေးဆေး…””ဟုတ်..ဟုတ်..ဆရာမ””ပိတ်ရက်တွေမှာ..အိမ်လာခဲ့လေ..ဆရာမဘာသာအပြင်..အခြားဘာသာပါသင်ပေးမယ်…”ဟုတ်ကဲ့ပါ..ကျေးဇူးတင်ပါတယ်..ဆရာမ”ဆရာမလည်း..ဆိုင်ကယ်ပေါ်ခွ..ဆိုင်ကယ်ဦးထုပ်ဆောင်းပြီး..မောင်းထွက်သွားသွားပါတော့တယ်.. ဆရာမနာမည်က.ဒေါ်မေသူဇင်ပါ..အင်္ဂလိပ်စာသင်ပါတယ်..အသင်ပြလည်းကောင်းသူတယောက်ပါ..ဆရာမကတရုတ်လူမျိုးစပ်တဲ့သဘောရှိတယ်..အသားကဖြူတယ်တရုတ်မျက်နှာပေါက်..ရိုးရိုးယဉ်ယဉ်ဝတ်ဆင်နေထိုင်တက်သူဖြစ်ပါတယ်…ကျောင်းပိတ်ရက်ရောက်တော့..ဆရာမအိမ်ထွက်လာခဲ့တယ်..အိမ်ရောက်တော့..ဆရာမ..အိမ်ရှေ့မှာ..ပန်းအိုးတွေ..ရွေ့နေတယ်လွယ်အိတ်ကို..ဒန်းပေါ်မှာတင်ပြီး..ဆရာမကိုဝိုင်းကူလုပ်ပေးနေတုန်း…”ဇင်ဇင်..သူကဘယ်သူတုန်း…””အိမ်မှာ..စာလာသင်တာ..ဆေးဆေးတဲ့..နောက်မှ..အမေ့ကိုပြောပြမယ်..’ဆေးဆေး..အဲဒါအမေလေ””ဟုတ်..အန်တီနေကောင်းလား..” “ကောင်းပါတယ်ကွယ်…သားလည်းစာကြိုးစားနော်”ဆိုပြီးအိမ်ထဲပြန်ဝင်သွားတယ်…ဆရာမအမေကသဘောကောင်းမယ့်ပုံရှိတယ်..မျက်နှာကပြုံးလို့ဆရာမနဲ့ပန်းအိုးတွေ..အတူရွေ့တော့မှ….အနီးကပ်မြင်ဖူးတယ်…ဆရာမက..အရပ်တော့မ ရှည်ဘူး…အသားတော့တော်တော်ဖြူတယ်..အိမ်နေအဝတ်အစားနဲ့ဆိုတော့..သဘာဝအတိုင်း..လှပနေတယ်..ကိုယ်ခန္ဓာကလည်း..ပြည့်တယ်လို့ပြောရမယ်..အပိုအလိုမရှိဆူဖြိုးနေတယ်..အားလုံးပြီးသွားတော့..ခြေထောက်လက်ထောက်ဆေးရန်.. .နောက်ဖေးဦးဆောင်ခေါ်သွားတယ်..ဆရာမက..လှမ်းလျှောက်တိုင်းတုန်ခါနေတဲ့တင်ပါးကြီးကိုကြည့် လိုက်လာခဲ့တယ်..စာသင်တော့လည်းကြမ်းပြင်မှာပဲသင်တော့..ဟိုက်နေတဲ့လည်ပင်းမှနို့တွေတွေ့နေရတယ်မနေနိုင်တော့ဘူး..ဆရာမကိုခွင်တောင်ပြီးအိမ်သာထဲဝင်..ဆရာမမှန်းပြီး.ဂွင်းထုပလိုက်တယ်ကျောင်းပိတ်ရက်တိုင်းသွားတော့..ဆရာမအပြင်မိသားစုနဲ့ပါ..ခင်မင်ရင်းနှီးသွားတယ်…စာမေးပွဲဖြေဖို့..ကျောင်းပိတ်ရက်ပေးတော့တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်..ဆရာမအိမ်မှဆရာမမှလွဲ၍..တစ်အိမ်သားလုံး..ဘုရားဖူးထွက်ကြတယ်..ဆရာမက..ကျောင်းမှာဆို..သူနဲ့မသိသလိုပဲကျတော့ကိုဆက်ဆံတာ..မာတင်းနေတာပဲအဲလိုအချိန်တွေဆို..ဆရာမကို..မကျေနပ်ဖူး…အိမ်မှာကျတော့လည်း..ဖင်ပုတ်ခေါင်းပုတ်နဲ့..”တွေ့မယ်..ဆိုပြီးညိုးထားလိုက်တယ်… ဒီတပတ်တော့..ဆရာမအိမ်မှာ..ကျတော့နဲ့နှစ်ယောက်တည်းရှိမှာကို..တွေးပြီးရန်ခုန်နေတယ်…ဟုတ်တယ်လေ…ဆရာမကိုခိုးကြည့်ရင်.ယခင်က..အိမ်ကလူတွေသိမှာစိုးလို့..သေချာမကြည့်ရဲဘူး..ဒီတခါတော့ပတ်ဝန်းကျင်လွတ်ကြည့်ရတော့မယ်…ဟဲဟဲပိတ်ရက်ရောက်တော့..အိမ်ကနေ..အစောကြီးထွက်လာခဲ့တယ်..ဆရာမအိမ်ရောက်တော့..”ဆရာမ..ဆရာမ”အသံလည်းမကြားဘူး…အဲဒါနဲ့..အိမ်ထဲဝင်ကြည့်တော့လည်း..မတွေ့ဘူး..ဆရာမအခန်းကိုကြည့်တော့….အားပါးပါး…ဆရာမအိပ်နေတာဖင်ကိုပြောင်နေတာပဲ..အတွင်းခံလည်းဝတ်မထားဘူး…တစောင်းအိပ်နေတာများနောက်ကကြည့်ရတာ..ဂစ်တာတလက်..ဒေါင်လိုက်ချထားသလိုပဲ…..ကြည့်နေရင်းနဲ့ကျတော့ငပဲက..ထောင်တက်လာပြီ…..ဆရာမက..ပုလို့လားမသိဘူး..တင်တော်တော်ကြီးတယ်… နောက်ပြီးဖွေးဥနေတာပဲ..ပေါင်တန်ကအရင်းဘက်ကတုတ်ပြီး..အောက်ဘက်ကို..သွယ်ဆင်းသွားတယ်…ကျတော့လီးကလည်းမရတော့ဘူး…ပုဆိုးလှန်ပြီး..ဂွင်းထုနေတာ..သိပ်မကြာပါဘူး..ထုလို့ပြီးသွားတယ်..ကျတော်လည်း..လီးရည်တွေကို..ပုဆိုးနဲ့သုပ်အပြင်ပြန်ထွက်ပြီး…”ဆရာမ..ဆရာမ”မကြားကြားအောင်..ခေါ်လိုက်တော့..”လာလေဆေးဆေး..ဆရာမလည်းဆေးဆေးခေါ်မှ..နိုးတော့တယ်”ကျတော်လည်း..ခုမှရောက်တဲ့ပုံစံနဲ့…ဆရာမပုံကခုမှအိပ်ယာထတာဆိုတော့ဆံပင်ဘိုသီဖက်သီနဲ့…မျက်နှာလေးကတော့.အိပ်ရေးပျက်တာသာပြောတာ..ဖောင်းနေတာပဲဘော်လီလည်းဝတ်မထားဘူးနဲ့တူပါရဲ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေ…ရုန်းထွက်နေသယောင်ဆရာမကိုသေချာစဆးုံကြည့်ပြီးမှ..”အားနာလိုက်တာ..ဆရာမရယ်.ကျတော့ကြောင့်..အိပ်ရေးပျက်ပြီ””ညကတော်တော်နဲ့အိပ်မပျော်ဘူး..” “ဧကန်န..ဆရာမညက..ချစ်သူနဲ့ဖုန်းပြောတာဖြစ်မယ်..ဟုတ်တယ်ဟုတ်..””ဆေးဆေးကတော့..စွတ်အထင်ကြီးနေတယ်..ချစ်သူလား..မူးရင်တောင်..ရှူစရာမရှိဘူး.””ကျတော့.ဆရာမဒီလောက်လှနေတာ..အကြွင့်းမဲ့တော့..မယုံပါဘူး..””ကိုယ်တော်..မယုံလည်းနေ..မျက်နှာသစ်လိုက်ဦးမယ်..ခဏစောင့်”ဆိုပြီးရေချိုးခန်းထွက်သွားပါတော့တယ်…ဆရာမက..ကျတော့ကို..စာသင်လိုက်..စက်ချုပ်လိုက်နဲ့..အလုပ်တွေများနေတယ်စာသင်ထွက်သွားတော့လဲ..လှုပ်လိုက်တဲ့ဖင်စက်ချုပ်ခုံမှာ..ကျောပေးထိုင်ပြန်တော့လည်းဖင်က..ခုံအပြည့်နေရာယူထားတယ်…ကျတော်ဆရာမကိုကြည့်ပြီး..အမျိုးမျိုးပြစ်မှားနေတယ်..”ဆေးဆေး..ခဏ””စက်ခုံက..နင်းရတာ..ဘာဖြစ်နေလဲမသိဘူး..အရမ်းလေးနေတယ်” “နတ်တွေကျပ်နေလို့နေမှာပေါ့..ဆီထိုးလား””မထိုးတာကြာပြီ”ကျတော်လည်းပုဆိုးကိုတိုတိုဝတ်..ဆရာမရှေ့မှာ..ထိုင်..ဆီထိုးပေးနေတယ်..ပြီးတော့..ဆရာမကိုကြည့်ပြီးတောင်နေတဲ့လီးကိုလည်း..အောက်စ..နည်းနည်းလွတ်ပြီးပြပေးနေတယ်..ဆရာမက..ဆီထိုးတာ.မကြည့်ပဲလီးကိုသာအာရုံစိုက်နေတယ်….အာရုံစိုက်လေ..ပိုပြီးပြပေးတော့…ဆရာမမနေနိုင်တော့ဘူးလားမသိ…အိမ်သာဘက်ခဏခဏထွက်သွားတယ်…မိုးနည်းနည်းချုပ်လာတော့..”ဆေးဆေး..အိမ်မှာအိပ်သွားပါလား””ဆရာမနဲ့ကျတော်နှစ်ယောက်တည်းတော်ကြာ..ဆရာမကို..ပြောကြဦးမယ်”ဆေးဆေးရယ်..ဆရာမအတွက်မစိုးရိမ်ပါနဲ့” “အိုကေလေ..အိပ်မယ်”ဆရာမနဲ့ကျတော်စကားပြောလိုက်စာသင်လိုက်နဲ့အချိန်ကုန်လို့ကုန်မှန်းတောင်မသိတော့ဘူး…ခဏနေတော့..အခန်းထဲသွားပြီး..ထမီရေရှားကြီးနဲ့ထွက်လာတယ်..”အိုက်တယ်ကွယ်..ရေချိုးဦးမယ်..””ဆရာမကလည်း..မိုးချုပ်မှ..အအေးပက်နေပါဦးမယ်..””ရပါတယ်..ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး..”ဆရာမက..ပြောလည်းပြော..အလုပ်ကလည်းလုပ်နေသေးတယ်..ရေရှားနဲ့ဆိုတော့..ဖင်ကြီးတွေတုန်ခါနေတာပဲ..အနား ရောက်လို့ကြည့်လိုက်ရင်လည်း..ရင်သားကြီးတွေက..ဝင်းဝါမို့မောက်နေတာပဲကြည့်ရင်း..စိတ်ထဲမရိုးမရွဖြစ်နေပြီ..”ဆရာမ..ကျတော်လည်း..ဆရာမနဲ့အတူရေချိုးမယ်..

ဖြိုးငယ်ငယ်က ဖဲဝိုင်းမှထကာ ထမိန်ကိုပြင်ဝတ်လိုက်သည်။တော်ပြီ မစုရေ ဒီနေ့တော့ နားတော့မယ်။ လုပ်စရာလေးရှိသေးလို့။ဖြိုးငယ် ထပြီလား ငါဝင်လိုက်တော့မယ်လေ အဲ့နေရာ။ ဖြိုးငယ်ငယ်နောက်မှ လိုက်ထိုးနေသောမို့မို့က ဖြိုးငယ်ငယ်ထသွားသောနေရာကိုဝင်ထိုင်လိုက်သည်။မို့မို့လည်းလည်းဖြိုးငယ်ငယ်ထိုင်သောနေရာမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ဖဲကဆက်တိုက်ပင်ကောင်းနေသေူသည်။ လေးငါးလှည့်လောက်တဆက်တိုက်အလျော်ရသည်။အဟင်းဟင်း

ရန်ကုန် ဆေးတက္ကသိုလ် တတ်ရတော့မယ်ဆိုတော့ အိမ်ကလည်းကျွန်မကို တရုတ်တန်းမှာ တိုက်ခန်းဝယ်ပေးပြီး သူတို့ချစ်သမီးလေးကိုကျောင်းထားးပေးခဲ့တယ်ရှမ်တရုတ်မလေး ကျွန်မ က ဖြူစွပ်တဲ့အသားအရေ နဲ့ . ပြေပြစ်တဲ့ခန္တာကိုယ်အချိုးအစစ် လေးရှိနေတယ်လေ ရင်၃၆

420 ဟန်ဝင်းအောင် ။ ဟန်ဝင်းအောင်သည် လူလိမ်တယောက်ပါ ။ ဖိုးတွမ်တီးဟန်ဝင်းအောင် လို့ လူသိများတယ် ။ ဖိုးတွမ်တီး ဆိုတာက လိမ်လည်မှုအတွက် ပုဒ်မ …ပြစ်မှုဆိုင်ရာ

ဆရာတို့ရဲ့ မြန်မာရသစာပေ အရေးအသားတွေဟာ ခေတ်စနစ်ကိုလိုက်ပြီး အဆင့်ဆင့်ပြောင်းလဲ လာခဲ့တယ် … ကုန်းဘောင်ခေတ်နှောင်းပိုင်းမှာ ကျော်ကြားခဲ့တဲ့ ဦးပုညက စပြီး .. စစ်ကြိုခေတ်ကာလမှာ ပေါ်ပေါက်ခဲ့တဲ့ သခင်ကိုယ်တော်မှိုင်း

းခိုင်တစ်ယောက် ဦးလေးအိမ်၌ နေရင်း ကျောင်းတက်ကာ ဘွဲ့ရခဲ့သည်..။ မိဘနှစ်ပါးစလုံးကလည်း ဆုံးပါးသွားကြပြီမို့ ကျောင်းပြီးတော့ ရွာမပြန်ဖြစ်တော့ပဲ ဦးလေးနှင့် အတူ နေထိုင်ခဲ့သည်..။ ဦးလေးဖြစ်သူကလည်း လူပျိုကြီး..။ ဦးလေးနှင့်

ဒေါ်လေး မမြခိုင်ထူးသာ ရဲ့ လိင်ကိစ္စ လက်တွေ့ အတွေ့ အကြုံက စောသည်ပဲ ခေါ်ရမလား ထူးသာ ကိုးတန်း လောက်မှာ စသည်၊ ထူးသာက ၈တန်း